We kennen het allemaal, Kinderen die vragen om een huisdier.
Mama mag ik een hond? Papa mag ik een konijn?
Vaak zijn het de ouders die na verloop van tijd voor het dier zorgen.
Dat was bij Pino ook het geval na dat de kinderen het ouderlijk huis verlieten.
Dit werd zeker wel met alle liefde en passie gedaan,
maar pino was nooit een eigen keus.
Pino is een kern gezonde mannelijke Meyer van 4jaar.
Er is altijd met liefde voor Pino gezorgd,
kon altijd lekker los in de kamer rond hangen en
was er twijfel werd het opgezocht of na gevraagd.
Echter was er 1 irritatie puntje.
Het verschrikkelijk hoge piep fluitje.
De wel gekende hoge toon die Meyer papegaaien maken.
Natuurlijk irriteert iedereen zich wel eens ergens aan,
dat is niet zo zeer een probleem.
De irritatie werd pas een probleem toen de man des huizes nacht diensten ging werken.
Toen werd het irritatie puntje meer een frustratie puntje.
Je wilt als vrouw zo stil mogelijk in huis zijn als je lieftallige echtgenoot ligt te slapen na een nacht werken.
De eerste gedachten was dat het aangeleerd gedrag was. Gepiep om aandacht of misschien wel een partner.
Toen hebben ze contact met ons opgenomen.
Samen hebben we gekeken en gesproken en vooral geluisterd, wat het eventueel kon zijn.
De conclusie was dat het heel weinig aangeleerd gedrag was.
Ja hij floot soms om aandacht, maar 90% was gewoon natuurlijk gedrag.
Pino was zich gewoon op de vroege ochtend lekker op zijn manier aan het vermaken.
Maar door dat hoge pieptoontje kunnen wij ons voorstellen dat het behoorlijk irritant kan zijn.
We hebben uiteindelijk aangeboden Pino voor een tijdje naar ons te brengen.
Even tot rust komen en van de frustratie afkomen.
Maar de eigenaars waren al meer dan overtuigd dat Pino bij ons beter af zou zijn.
Pino fluit hier gezellig mee met de rest van de bende.
Stapt lief op als je het vraagt, maar het meest maak je hem blij met kroelen op z’n kop.
Dat het een vrouwen fan is, is overduidelijk, maar dat komt hier wel goed met alle vrouwen in huis.